bedenkingen

Geert Messelis

moe zo moe van ogen
zonder mededogen
hun lachen in de nacht
zonder spoor
het spoor is leeg
het spoort niet meer
niemand wil nog wachten
het smachten als verzachter
verzachter is een wasproduct
het kwade is sinds lang banaal
het wisselen van partner
is heel normaal
wie denkt nog aan het zwakke
dat stormen kan weerstaan
wie denkt nog aan en geeft nog
om de ogen van een kind
dat opkijkt voor een spoor vertrouwen
spoor buiten gebruik
voor onbepaalde tijd