niet meer verder

Geert Messelis

woorden likken als vlammen
aan de waan
dat we oneindig verdergaan
iedere dag opent zijn gordijn
het zo bekende oud refrein
tot op een dag het scheurt
een kinderhandje aan ons sleurt
niet wenkend naar de dag
maar naar verbrande stad
voor ons staat een gedicht
gezicht met zwavelzuur bewerkt
het spel met steunen kreunen is gespeeld
de nar kijkt grimmig
van tussen de coulissen toe
en wij, wij zijn decor
en kijken toe