Bomen in loei
Buiten staan nu bomen met crèmige bloemen te stralen
alsof iemand er het licht volop heeft aangedaan
Ondanks wat regen zal hun bloesem niet snel vergaan
Ze staan daar op rij op vrijwel gelijke hoogte en het kan
je niet ontgaan dat zij speciaal voor jóu hun wollige jas
hebben aangetrokken.
Hoewel wat koud nog kun je onverschrokken hen
bewonderen gaan
Die steeds weer verschijnende lichte heerlijkheid waarin
je hen zo góed kan verstaan.
Dakoyria, 2016.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-04-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bomen in loei’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.