INLOGGEN
«»

Wachten op de dood

Soms wacht ik op de dood.
De dood die mij bijna te pakken heeft gehad.
Het is als een vriend die ik toen gemaakt hebt.
En die geduldig wacht.
Toen ik nog een klein baby'tje was.
Dan wacht ik er op
Wil ik er naar toe.
Ben heel soms, maar tegelijk ook vaak
Het leven moe
Niet het leven.
Niet leven.
Maar geven om mijn leven.
Geven om mijn leven.
Want t is mij niet helemaal gegeven.
Wachten op de grote dood.
Lijkt me heel stil dan.
En ook heel fijn
Want niets is er meer.
Dat is aantrekkelijk.
Stil maar ik praat hier heus niet over.
Het is gewoon mijn eigen geheime en gekoesterd gevoel.
Zo in mij. In mijn gevoel.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-10-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Adoptie
Actief sinds: 30-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wachten op de dood’ van Adoptie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.