«»
De zon en de maan,
maar al te vaak zie ik ze staan.
Twee lichtgevende bollen,
die steeds om de aarde tollen.
Al cirkelend zo hemelhoog
verliezen zij elkaar niet uit het oog.
Bij de een moeten wij opstaan
en bij de ander weer slapen gaan.
Door de een raken we niet uitgeblust
en zorgt de ander voor de nodige rust.
Zo wekt de een je voor je taak
en speelt de ander voor Klaas Vaak
Samen zorgen zij met hun stralen heel gericht,
op de aarde voor al het leven,
terwijl zij voor het maken van dit gedicht
mij de inspiratie hebben geven.
DdJ.
Zon en maan
De zon en de maan,
maar al te vaak zie ik ze staan.
Twee lichtgevende bollen,
die steeds om de aarde tollen.
Al cirkelend zo hemelhoog
verliezen zij elkaar niet uit het oog.
Bij de een moeten wij opstaan
en bij de ander weer slapen gaan.
Door de een raken we niet uitgeblust
en zorgt de ander voor de nodige rust.
Zo wekt de een je voor je taak
en speelt de ander voor Klaas Vaak
Samen zorgen zij met hun stralen heel gericht,
op de aarde voor al het leven,
terwijl zij voor het maken van dit gedicht
mij de inspiratie hebben geven.
DdJ.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 29-07-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Dolf de JongActief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zon en maan’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.