proeve van magisch realisme 3

Geert Messelis

we naderden
de takken waren spiezen
die klappertanden
het eeuwige duister
verwachtte ons
na enige stappen
waren we de weg terug verloren
ingesloten
we konden niet terug
we hoorden takken breken
een rij vol everzwijnen
versperde elke weg
ze vielen aan
we verspreidden tussen bomen
ons wapen was een eetbestek
we werden op onszelf
teruggeworpen
verloren voor elkaar
's avonds luisterden we naar Weense walsen
maar hoorden niet elkaar
voorgoed gescheiden en gevangen
de toestand was wanhopig
maar het was geen ernst