Mijn moeder

Dakoyria

Me herinneren kan ik niet dat ik geknuffeld dan ben
Wél kende mijn moeder tederheid, waar ik nú zo
zielsgelukkig me herinner de toon van haar stem.

Aandacht ws er veel als ik thuis bleef van school;
ik was wat ziekjes en achter haar rokken was het
dat ik me verschool...

Zij was een mens van een vrolijke lach en zíngen
dat je geregeld bij haar zag...
Dríftig was zij ook wel en dan keek ik wel uit
Meestentijds wel redelijk, liefdeloos nooit, naar ik
besluit.

Dakoyia, 2017.