INLOGGEN
«»

De oude foto.

Ik heb een oude foto,
uit lang vervlogen tijd.
Het zegt me eigenlijk niet zoveel,
maar toch wil ik hem niet kwijt.

Want op die foto zie ik,
een lieve oude vrouw,
ze heeft een zwarte jurk aan
en roesjes langs haar mouw.

Statig zit ze in een stoel,
haar haar beschenen door wat licht,
en als ik heel goed naar haar kijk,
herken ik wat in dat gezicht.

Ik zie haar lieve ogen,
met een stille lach erin
en als ik me niet vergis,
heeft ze mijn moeders kin!

Lang kijk ik naar het kiekje
en peins erover na,
dan draai ik het plaatje om
en lees: "dit is je overgroot mama"!

Dan begint het plots te dagen
en ik herken nog meer in haar,
ik zie er nu mijn moeder in
en wat van mij wordt ik ook gewaar.

Ik heb een oude foto
en bewaar hem als een schat.
Ik dank mijn God met eerbied
dat ik zo'n oma heb gehad!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 31-12-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Els Hengstman-van Olst
Actief sinds: 28-12-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De oude foto.’ van Els Hengstman-van Olst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.