Weemoed
In mijn kinderjaren scheen door het dakraam
maanlichtglans op mijn hoofdkussen
In stilte van nachtgrijs zag ik maanzilver
langzaam over mijn deken wiegen
Tegen morgendrang kroop maanzucht
langs mijn oplopend ledikant omhoog
Dat was het weemoedige ogenblik
dat ik onrustig sluimerrijk omarmde
Nu slaap ik in een breed bed zonder spijlenhek
Mijn slaapkamer heeft geen dakramen
‘s Nachts wisselen laken en deken aanhoudend
Als ik mijn ogen donzig dichtknijp spelen manestralen een kinderspel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-03-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Weemoed’ van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.