Ik ben alleen

Fleur

Ik ben alleen,
Drie woorden die zoveel meer omvatten als de woorden op zich zelf,
Woorden die zijn gebaseerd op de harde realiteit,
Heeft dan niemand spijt?
Niemand spijt van wat ze me hebben aangedaan?
Niemand ziet dat ik in mijn eentje niet meer kan blijven staan?
Ik ben alleen,
Heb niemand om me heen.
Ik ben alleen,
Ik sta er alleen voor,
En ondertussen moet ik door.
Maar hoe moet ik dat doen,
Want ik ben alleen,
Sta alleen, zo verstijfd als een steen.
Mijn steen staat alleen. niet helemaal stil.
Mijn steen beeft,
Gedachten naar gedachten die in mijn hoofd zweeft.
Zoveel spokend door mijn hoofd,
En nog altijd,
Ben ik alleen,
Kan niet meer verder mijn weg bewandelen naar “herstel”, ik heb blokken aan mijn been.
Ik loop rond met de zware lasten van de realiteit waarmee ik iedere dag weer verder ga,
Ik open mijn la.
Pak mijn atscheidsbrieven uit de la en bekijk ze nog een keer,
Ik wil weg want, ik ben alleen,
Ik heb zeer.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht 

Geplaatst op: 28-04-2024

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Fleur (Actief sinds: 28-11-2020)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Ik ben alleen’ van Fleur zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.