Dringend bellen...
Je belt en belt maar, zo komt je dag wel wat om
Lang sprak je diegene die je telefoneerde niet,
aandacht schenken leek niet zo dom.
Je luistert belangstellend, woorden een grote rijste-
brij Op goed geluk zeg je maar ja en nee en níets
eraan wordt opgemerkt... Je speelt het spelletje mee.
Éven die zo menselijke stem, het geeft dan niet erg
van wie Zover kan een mens wel zinken, eigenlijk
wil je dat niet.
Dakoyria, 2017.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-05-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dringend bellen...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.