de muur waarachter ik me verschans
men heeft niet door
hoe ik het afgelopen jaar
mijn muurtje weer voorzichtig
steentje voor steentje heb opgebouwd
de muur waarachter ik me verschans
dat van alle leugens honing maakt
elke traan een glimlach doet lijken
mensen tot een grote afstand drijft
ik ben de koningin te rijk
vastgeketend aan mijn eenzame troon
in een hoge toren opgesloten
in de diep gelegen kerkers verdwaald
de haat en woede razen binnen
waar ze alleen mezelf verwonden
kreupel maken, bloed vergieten
uit de voegen druipt enkel honing
de stadsbewoners zijn jaloers
maar zij zien het prachtige kasteel
niet de eenzaamheid waarin ik dwaal
de muur waar ik nog eens van afspring
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-06-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de muur waarachter ik me verschans’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.