De Toekomst
Toekomst
Concentrisch rimpelen de kringen, doorlopend
bloeit een wortelrotte, honderdjarige aloë.
Let op, er roeren zich gezwellen, gekomen
ziekelijk langzaam bol en vol berouw.
De jeugd, jong en gladjes in de lente
rust loom na de liefde in de middag
heeft de oogst besproken met aflossing en rente,
de fles verdiend. Het meesterschap
woekert al om de geharde botten
van de kunst om de kunst, naar de sloop
er mee, delen cellen zich als zotten
in het letale vervolg van heel weinig hoop.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Guido van Geel (Actief sinds: 28-03-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De Toekomst’ van Guido van Geel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.