De Cirkel van Verdriet

Guido van Geel

 De Cirkel van verdriet

 Mijn dagen moest ik zwoegen
 De uren kropen traag.
 Het bracht mij brood noch drinken
 maar lijdensvol mijn maag
 Honger moest ik oogsten.
 Een drama was mijn lot
 Geen handen die mij troostten
 Alleen de mensenspot

 Mijn vrouw die is bevroren
 En ons kindje dood
 Hier loop ik in de koude
 Mijn bed dat is de goot
 Mijn leven moet ik slijten
 Ik slijt mijn levenslied
 Het zal U echt niet spijten
 Koopt, koop toch mijn verdriet

 Slecht twee koperen dukaten
 Voor mijn droef gedicht
 Die twee moet U mij laten
 Voor uw heilzaam Godsgericht

 Verdriet

 Mijn dagen moest ik zwelgen
 De uren vol verdriet
 Geen leed was meer te delven
 In uitzichtloos verschiet

 Tranen die liet ik stromen
 Met ogen vol van smart
 Een lijden niet te tomen
 Voor mijn bloedend hart

 Het heerlijk alsmaar huilen
 In zalig zelf medelij
 Geen lief om bij te schuilen
 Door dood ontviel zij mij

 Zie ik ben gestorven
 Hebt U nu uw zin
 Mijn handel is bedorven
 Ga terug naar het begin