doemen in de mist

Geert Messelis

mijn roep is de verlatenheid
ik wil nooit iemand vangen
mijn handen heb ik op de grond gelegd
het nutteloze verder kruipen
zonder begronding

in de waterdruppels
lees je de sporen
mensen zijn waterdruppels
ze laten dijken breken
of vriezen heel de wereld vast

een snikkend verhaal
van profeten
waarvan we dachten
dit kan niet zo zijn
het is niet zo
het is nog erger

een volle loofboom in december
bij wachten op wat komen gaat

wie weet
geeft het ons ooit
maar dan veel later
gevoelens van weer welkom zijn