Het kapje
het kapje
ik zag
haar ogen
boven het kapje
ze peilden mij
oneindig diep
loslaten kon ik niet
we wisten
van het prikken
toestaan of je
anders schikken
zij boog ik bood
mijn arm aan
zij voelde
hoe mijn huid
zich onder haar
vingers spanden
toen de naald in
mijn spier belandde
haar beweging
ging al terug
zij entte mij vlug
in het nauwelijks
raken een pleister
om het af te maken
zo ben ik een met
haar geworden
alleen een plaatje
met haar naam
immuniteit ging
zonder woorden
ogen met een stem
die goedemiddag wenste
ze plakte stikkers op
de donkerrode buisjes
daarin huisde nog
steeds warm mijn naam
wil melker
18/11/2021
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-11-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het kapje’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.