herfst

Peter Paul Doodkorte

in nazomers zonlicht strooit eens groen lenteblad
warm herfsttapijt aan de voeten van de bomen
waar daaronder de belofte van vernieuwing groeit
aan de losgelaten schaduw van wat verleden is
om later dan weer in nieuwe levenslust te bloeien

daar waar wij gezellig de volle oogst genieten
korten zich dagen sneller naar lange nachten
de grijze ochtenddauw glinstert als diamanten
gevangen in het zijdezachte rag van de spinnen
tot zij in druppels zich traag dan vallen laat

niet omdat zij mij de zomer voorbij verklaart
wel omdat zij ons het verval zo kleurrijk kroont
geniet ik vreugdevol het najaar van seizoenen
tot koning winter de belofte met sneeuw bedekt
die in de lente de natuur prachtig opstaan laat